Ha mam.
Ja, hier alles goed.
Thuis alles ook ok?
Ik was gister festivallen.
De mensen
waren zo fijn mooi.
Ze genoten van het leven,
maar toch vooral
van zichzelf.
Ha mam.
Ja, hier alles goed.
Thuis alles ook ok?
Ik was gister festivallen.
De mensen
waren zo fijn mooi.
Ze genoten van het leven,
maar toch vooral
van zichzelf.
“Zo meneertje,
daar zijn wij wel heel erg lelijk
in overtreding.
Och, kon ik maar weer
student zijn.
We eten pizza pasta pesto kip kaas crème fraîche,
drinken bier in de avond,
bier in de middag
bier bij het opstaan.
Als het einde nadert, is het tijd in het zwakke decemberlicht de balans op te maken. Per saldo kunnen we slechts constateren dat het opnieuw minder is geworden. Het schrikbarende kelderen van het haarvolume is wederom niet gestut. Weer een jaar voorbij, weer mislukt, weer bedrogen bij de vleet. Opnieuw bleek geluk vluchtig te zijn en de onrust een totalitaire controle te hebben over het gemoed. Dolken werden in de rug gestoken, principes verraden, nederlagen waren catastrofaal en de eeuwige domheid werd verder verspreid. Het was kortom een schitterend jaar.
In de kroeg,
hangen posters
van evenementen.
Toneel, concerten,
ballet
en demonstraties
voor werkeloze chocoladerepen
waar Tim Hofmans zal preken.
Met zijn dikke bek.
We dronken in de kroeg
omdat alcohol
nu eenmaal lekker voelt.
Ik wil je haten
om die ene dag die
me bedwelmde.
De Misantroop dronk eens een glas in een duister hol dat voor hip drinklokaal moest doorgaan. Moeilijke brillen, schaakborden met bijzonder matige stellingen en een overvloed aan Berlinologiestudenten. De Misantroop oreerde tegenover verveeld gehoor wat er allemaal mankeerde aan het marxisme. Hij wees op de veertig miljoen lijken die de marxistische experimenten in Sovjet Unie hadden opgeleverd. Dit tot ongenoegen van een uitvreter die een tafeltje verderop zat, die opmerkte: “In de Sovjet Unie was geen echt marxisme hoor.”
Elke overeenkomst met bestaande personen, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten berust op louter toeval.
Steve had de leeftijd bereikt waarop haarvolume en buikinhoud communicerende vaten zijn geworden. Langzaam begon zich een keppeltje van haarloosheid te vormen, terwijl de buikomvang in een mirakel van tegengestelde evenredigheid volumineus explodeerde. Midden in zijn dertigersdilemma zat Steve met zijn handen in het weinige haar dat hij nog had. De uitzendingen met kunstkritiek die hij samen met zijn eega Grutje maakte, oogstten weliswaar lof, maar werden nauwelijks bekeken. Terwijl Steve dit aan het overdenken was, hoorde hij plots een stemmetje in zijn achterhoofd zeggen: “Sex sells.” “Eureka” dacht Steve. Hij lichtte onmiddellijk Dutje, een jonge frisse twintiger, van haar bed om te praten over haar seks en liefdesleven dat nog niet louter totalitair werd overheerst door de noodzaak van bevruchting. Tijdens het gesprek met Dutje bedacht Steve een plannetje waarvan de typering in de Nederlandse taal een samenvoeging is geworden met het volk waarvan hij deelgenoot is. Steve’s idee was om een schrijver uit te nodigen wiens niet voor publicatie bedoelde werk door Grutje en Dutje in een filmpje zou worden bekritiseerd, zonder dat de betreffende schrijver daar vooraf van op de hoogte was gesteld. Lees meer “Jodenstreek”
In maart dit jaar werd er in de stad gemarcheerd voor het klimaat. De Misantroop is een liefhebber van het betere marcheerwerk. Uniforme rechte rijen die langs een liniaal gelegd zijn, gezichtslozen die onophoudelijk voorbijtrekken. De laarzen die als één neerbeuken op het wegdek, terwijl grote meneren met fraaie onderscheidingen en uniformen toekijken Maar met een mars had de bijeenkomst van de klimaatutopisten weinig te maken. Laks en ongeorganiseerd, zoals alleen linkse mensen kunnen zijn, trok de bende klimaatutopisten door de stad. Waren het de jaren dertig maar weer.