Negen honderdste eeuw student

Och, kon ik maar weer
student zijn.

We eten pizza pasta pesto kip kaas crème fraîche,
drinken bier in de avond,
bier in de middag
bier bij het opstaan.

Och, kon ik maar weer
student zijn.
Negen tergend lange jaren
maar toch
de laatste deadline
op het nippertje halen.

Ouders een poot uitdraaien
maar de teksten niet lezen
voor het werkcollege.
“Oei, dit deel van de tekst
snapte ik niet,
meneer.”

Och, kon ik maar weer
zo’n onnozel studentje zijn
die niet alleen de tekst,
maar het hele leven niet snapt.

Want nu sta ik
voor dag en dauw
met honderdduizend
andere zielepieten
te wachten op
die ene trein
naar Utrecht.

Ik zou ze willen wurgen,
als ze midden in een doorgang,
of links op de roltrap,
in de weg staan.

De trein glijdt
het station binnen.

We zijn
naar het front geroepen.
Als de deuren van de trein
zich openen,
staan de grootste helden
vooraan.

De Somme 1 juli 1916.
Normandië 6 juni 1944.
Utrecht Centraal dinsdag 14 januari 2020 8:21,
geheel volgens dienstregeling.

Op kantoor
‘morguh’ brommen
en na acht uren
‘Fijne avond, tot morgen’
of voor de verandering
‘Fijn weekend.’

Op zulke momenten
denk ik bij mezelf;
wat ben ik blij
dat ik geen
student meer ben.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *