Het is een genoegen voor de Misantroop van tijd tot tijd filmopnames van rampen te bekijken. Het grootse en meeslepende van vernietiging, het drama, is een genoegdoening die met een beetje geluk vaak verdreven is uit het veilige westerse bestaan. Er is eigenlijk maar weinig voor een mens om zich echt druk om te maken, zodat er een gevoel van onbehagen knaagt. Hoewel velen zullen beweren dat de wereld een verschrikking is, vol met onrecht en leugens, kun je daar vrij gemakkelijk je schouders over ophalen en rustig verder leven. De prachtige drama’s, de momenten in de geschiedenis waar het leven een fragiliteit blijkt, het universum dat totaal onverschillig is tegenover leven, de Misantroop is er door gefascineerd. Het hoogtepunt is ontegenzeggelijk de Tweede Wereldoorlog, het bedrijf waarmee het slot begint, Götterdämmerung. Een schitterend demasqué, de lont in het kruidvat. De mens laat zich eenvoudig misleiden, ook in de moderne tijd, en zijn middelen tot vernietiging zijn nu onbeperkt.
Ook filmpjes van de tsunami van 2004 kunnen de Misantroop aan het scherm gekluisterd houden. Vooral de opnames die worden gemaakt van het terugtrekkende water. Mensen vragen zich af wat er aan het gebeuren is, en in de verte beginnen golven de bulderen. Een man is richting de golven gelopen, omdat de zee zich terugtrok. Gefilmd vanaf een hoog gebouw is te zien dat meters hoge golven op het punt staan hem te verzwelgen. En hij blijft gewoon staan kijken.
In de zomer van de Apocalyps, waar groene weiden veranderden in dorre vlaktes, het grondwatertekort binnen de kortste tijd problemen veroorzaakte, kwam de Misantroop tot het besef dat een catastrofe op het punt staat aan te breken. Wat klimaatverandering betreft zijn er twee opties mogelijk. De eerste mogelijkheid is dat de meerderheid van de wetenschappers gelijk heeft, en de toegenomen CO2 concentratie is de drijfkracht voor het warmer wordende klimaat. De andere mogelijkheid is dat Harry Mens, Trump en Thierie Baudet gelijk hebben, dus die wetenschappers kunnen maar beter zeker van hun zaak zijn.
Het klimaatdebat is beland in een patstelling. De argumenten worden herhaald, maar de winnaar is bepaald: we kunnen maar beter geen risico nemen. Aangezien de computermodellen aantonen dat het goed fout kan gaan, kan er maar beter naar gehandeld worden. En dat is niet meer dan logisch.
En dat is eigenlijk ook het advies van de Misantroop: neem voorzorgsmaatregelen. Computermodellen tonen ons schitterend op welke manier het klimaat zich zal ontwikkelen, maar wellicht is het verstandig eens na te denken over hoe groot de kans is dat mensen de kwestie ook gaan oplossen. Dankzij valse profeten als Jesse Klaver hebben velen het naïeve vertrouwen dat met een paar zonnepanelen, windmolens en internationale verdragen het allemaal wel goed zal komen. Maar hoe groot is die kans? Hier is een voorspelling die vermoedelijk gaat uitkomen: een goedkope manier van op afroep beschikbare energie zonder CO2 gaat er binnen vijftig jaar niet komen (op kernenergie na). De mensheid is verslaafd aan goedkope energie. Een regering die serieus op emmisieloze energie wil inzetten om het klimaat een beetje aangenaam te houden, stelt vanaf morgen rantsoenering van alle goederen in. En dat is het eerlijke verhaal: willen jullie het klimaat redden voor jullie kinderen en klein-kinderen en daarbovenop de verzorgingsstaat in stand houden, dan is het vanaf nu over en uit met de pret.
Nu mag de geachte lezer zelf bepalen hoe waarschijnlijk het is dat dit wereldwijd gaat gebeuren. Maar onthoud deze profetische woorden van de Misantroop: “dat kon nog wel eens fout gaan.” En zijn advies luidt dan ook: neem het zekere voor het onzekere. Hoe verstandig is het om in een rivierdelta onder zeeniveau te blijven wonen en huizen te kopen, terwijl de kans bestaat dat de zeespiegel binnen dertig jaar astronomisch zal stijgen, extreem weer zal optreden en wanhopige klimaatvluchtelingen naar het noorden zullen trekken? Vertel over dertig jaar maar aan je kinderen dat je dacht dat alle wel goed zou komen omdat je op Groenlinks stemde. Het is net als bij een Tsunami; bij de geringste aanwijzing van gedoe met de zeespiegel, kun je je maar beter naar hoger gelegen gebied begeven.
Een advies tot vertrek naar het noorden?
Een lezer is verrast en vraagt zich af of de Misantroop dan toch begaan is met de overleving van zijn nabije medemens.
Na (of zelfs met hem) de zondvloed.
De Misantroop beschouwt slechts enkelen tot zijn naaste medemens. Mochten deze medemensen geneigd zijn tot voortleven, dan is het niet meer dan logisch te vertrekken. Wie overtuigt is van de menselijke schuld van klimaatopwarming, kan er maar beter vanuit gaan dat het niet opgelost wordt. Deze crisis kan alleen worden opgelost door een (economische) DDR achtige staat en navenante levenstijl. Dat gaat in Nederland al niet lukken, laat staan wereldwijd.