Coronavisoen

Het schuim droogt op                                                          Amsterdam, 5 mei 2020

Valse profeten heersen over de wereld, zij die lineaire grafieken doortrekken, handelaren in gemoedsrust, tevredenheid. Lang heb ik gezegd dat het nooit zó zou doorgaan, dat willekeur en onzekerheid de toekomst beheersen. Niemand luisterde naar mij, voor de weinig authentieke levenskeuzes die jullie maken worden uit gemakzucht de lineaire heilsprofeten aanbeden. Vertrouw die leugenaars niet: zo absoluut en totalitair is hun bereik, zo niet in samenspraak met het verleden zijn hun dogma’s: dat kan niet de waarheid zijn.
In het schemergebied tussen waken en slapen werd ik vannacht bezocht door visioenen. Ik heb kleuren gezien die niet bestaan en zag wat mensen het meest vrezen: het niets. Ik heb een toekomst gezien die komen zal. Vandaag wil ik wederom een profeet zijn. Warrig en ijlend, zoals het een ware profeet betaamt.

Gezegend is het straatbeeld in schemerlicht, niet langer verloedert door de aanblik van overbodige passanten.

Het centrum van de stad is leeg. Een plek waar iedereen wil wonen, maar niet wil schuimen. Ik zwerf er rond, een fles wijn in mijn hand, mijn ogen uitkijkend. Hoe groots is de stad als de luiken gesloten zijn. Dit is de samenleving die ik altijd gewild heb. In deze wereld zullen de vitale beroepen onze slaven zijn, terwijl de bevrijde kantoorwezens vanuit huis de wereld besturen, en de schuimers de nacht in gaan. Allen blijven solidair en angstig binnen, de straat is van mij. De nihilist met doodsverachting, wreed is mijn lach, zoet smaakt de drank uit het glas dat ik hef. Niemand wil groots en meeslepend dansen op de vulkaan, sterven in het harnas, door de bliksem worden getroffen midden in de woeste storm. Zo moet het einde van de wereld zijn. Waar geschuimd wordt, zal geleden worden, het evenwicht zal heersen. Het geluk moet worden opgevolgd door evenveel ongeluk. Een gelukkig leven zorgt voor een gruwelijke dood; al het ongeluk zal zich samenpersen in het moment voor de dood.
Ik hoorde in de lege straten iemand zeggen dat Corona een manier van de natuur is om een noodsignaal af te geven. Dit is de eeuwige menselijke reflex om aan gebeurtenissen bedoelingen op te hangen, terwijl het bewijs voor de totale willekeur en onverschilligheid van het heelal absoluut is. Het is net zo goed geen straf van de natuur voor loofbomen, vanwege hun verschrikkelijk decadente overheersing van de aarde voor miljoenen jaren, dat er mensen op de planeet zijn gekomen om ze om te hakken.

Lang en eenzaam zullen de dagen van isolatie zijn, want samen verspreiden jullie vooral Corona.

Zelf werd ik door de voorzienigheid aan het begin van deze crisis opgesloten met twee socialisten die samen een bed deelden. Het was nooit de bedoeling dat ik meer dan enkele beleefdheidsvormen zou uitwisselen met twee deze huisgenoten die voor mij de grootste dwaling in de menselijke verbeeldingskracht vertegenwoordigen. Ze hielden van elkaar op de enige manier waarop socialisten in staat zijn van elkaar te houden: een innerlijke omstrengeling van de gemeenschappelijke obsessie met al het denkbare onrecht. De neutrale waarnemer kan niet anders dan concluderen dat deze obsessie een vlucht is. Misstanden en onrecht om te maskeren en te vergeten hoe leeg, kleinzielig en zinloos het eigen bestaan is. Gelukkig is het evolutionaire bedrog geslepen; het hakt al miljoenen jaren met hetzelfde bijltje. De erkenning van dezelfde geestesziektes in een wezen van het andere geslacht weet evolutie handig om te buigen in de hunkering naar voortplanting. Deze bewuste verspreiding van de geestesziekte bij uitstek wordt zwaar gestimuleerd, want ook over duizend jaar zal de slavenmoraal moeten heersen.
Nu is mijn huis gelukkig vrij van dit residu en kan ik mijzelf alleen verkneukelen bij de aanblik van de wereldbrand vanuit mijn veel te dure huis. De met steroïden opgepompte economie zal door de hoeven zakken. De socialisten vinden dat samenlevingen zich vaak blindstaren op de economie maar zullen spoedig het belang merken. Zodra de onzekerheid exponentieel begint te groeien, komt het donkerte naar boven. Tot in de eeuwigheid een voorschot nemen op toekomstige groei is geen houdbare strategie. Gebloed zal er worden. Het sprookje van nu de lusten, nooit de lasten, waarin socialisten zo gretig willen geloven, zal spoedig eindigen. Het geld, dat zo achteloos is bijgedrukt door mensen die er verstand van zouden moeten hebben, zal haar echte waarde tonen: mega-inflatie zoals dat met een mooi woord heet.

Gezegend zijn de wegen, vrij van Koreaanse en Japanse namaak-koekblikken, waar de Noordse klasbakken weer de koningen zullen zijn.

Het arbeidersregiment rijdt nu niet meer in de file met uitgezakt proletentronie naar een dieptrieste kantoorbaan in iets dat met een auto weinig te maken heeft. Volgens talloze meisjesvrouwen wordt “moeder aarde’’ daar ontzettend blij van. Persoonlijk zou ik er erg blij van worden als we, om met Reve te spreken, een brandende poppenwagen in hun kutwerk zouden rijden. Ze behoren tot de zieners die een omwenteling van de maatschappij voorzien, met bewustzijn en matiging uiteraard als sleutelwoorden. Zo zal het gelukkig niet gaan, als je ziet wat de overheid uit de kast trekt om alles toch vooral bij het oude de laten, is het zeker dat van een omwenteling geen sprake zal zijn. Zolang er geen grote conflicten uitbreken blijft de mensheid op ongeveer dezelfde manier soeverein over de aarde heersen. De mensheid is de enige entiteit op aarde die haar eigen macht kan breken. Helaas zijn de middelen om deze macht te breken uit den boze, daar zijn diezelfde meisjesvrouwen weer grotendeels verantwoordelijk voor. In de hemel op aarde is de dood taboe verklaard en wordt geweld verafschuwd. Als een ziekte rondwaart die ouderen die toch al op de nominatie stonden pakt, dan moet de hele wereld plat. Zo slaan jullie de laatste zwakke wapenen die natuurlijk evenwicht nog had uithanden.

In de hemel op aarde, waar de dood het onderspit delft, zal Zijn toorn worden gewekt: Zijn koninkrijk zal komen.

Het treft dat mensen niet losstaan van de natuur, dat ze een voortvloeisel ervan zijn, het evenwicht moet en zal hersteld worden. Als het extern niet wordt opgelost, doen de mensen het intern wel. Daar is al honderden jaren op geoefend en ze zijn er beter in geworden dan de externen. Effectiever, sneller, grootser. In een wereld van supermachten; een totalitair regime met ziekte verspreidende apenmarkten, het in zelfbeklag wegzwijmelende oude continent, een uitgedoofde vereniging van staten, is een foutje snel gemaakt. Maak u geen illusies, het onheil loert, wacht haar kans af. De controle zal het ooit afleggen tegen de willekeur van de chaos. Zijn koninkrijk zal komen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *